Του Γιάννη Σταμούλη, Πυράρχου, Προέδρου του Δ.Σ. της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος
Όταν πριν τέσσερα χρόνια η πατρίδα μας,οδηγήθηκε χωρίς την έγκριση του λαού μας, υπό την κηδεμονία της επιτροπίας του οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην ουσία ξεκίναγε την εμπλοκή της σε έναν από τους πλέον, σύγχρονης μορφής, πόλεμο.
Από τη μια πλευρά των εμπολέμων, η Τροϊκανή συμμαχία των διεθνών και ευρωπαίων δανειστών- αγορών και από την άλλη η μικρή μας χώρα και λαός της.
Ο νέος αυτός πόλεμος, αντικειμενικό σκοπό είχε από τον σύγχρονο «Άξονα», να εξασφαλιστεί με κάθε τρόπο η απρόσκοπτη και ομαλή εξόφληση του ελληνικού χρέους, με την όσο δυνατόν καλύτερη γρηγορότερη και μεγαλύτερη κερδοφορία των δανειστών αλλά και των διεθνών πωλητών χρήματος και κερδοσκόπων των αγορών.
Μήπως η λέξη «πόλεμος» για αυτήν την πρωτοφανή κρίση στη χώρα μας είναι «υπερβολή»;
Σε αυτήν την προσέγγιση θα δανειστούμε, για να το διαπιστώσουμε λίγα ψήγματα από την θεωρία του κλασικού μας Θουκυδίδη.
Η επέλαση των τροϊκανών στην χώρα μας, είναι ο νεότερος πόλεμος στην ιστορία μας. Άλλωστε ο «πόλεμος γίνεται λιγότερο με όπλα και περισσότερο με χρήματα»[1]
Από την έναρξη των εχθροπραξιών με τον ανηλεή βομβαρδισμό των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, οι εισβολείς προσπάθησαν ως ισχυροί, να επιβάλλουν στην πατρίδα μας ότι τους επιτρέπει η δύναμή τους μιας και η κυβέρνησή μας, αισθανόμενη αδύνατη, υποχωρεί όσο της επιβάλλει η αδυναμία της.[2]
Παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες να φανεί η «επέμβαση» ως πράξη σωτηρίας, τα αποτελέσματα της εξαθλίωσης του λαού μας, δείχνει ότι αυτή η τακτική δεν είναι παράλογη, γιατί για την Τρόικα που ασκεί ηγεμονία, τίποτα δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον[3]
Για αυτήν από τη στιγμή που υπολόγισε ότι το κέρδος είναι μεγαλύτερο από τις συμφορές που υπόκειται ο λαός μας δεν φείδεται των όποιων κινδύνων[4] για να εφαρμόσει την τακτική της.
Η τροϊκανή επιτροπεία ζητάει και πετυχαίνει όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια όλο και πιο σκληρά μέτρα που γκρεμίζουν κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών και οδηγούν σε ανθρωπιστική κρίση μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Μέτρα που φθάνουν σε «τιμωρητικό – εκδικητικό βαθμό».
Σαφώς γιατί οι Έλληνες «πρέπει να τιμωρηθούν σκληρά και να γίνουν παράδειγμα για τους άλλους» [5] λαούς που θα σηκώσουν κεφάλι στην διεθνή κυριαρχία των αγορών και των δανειστών.
Άλλωστε αυτός ο πόλεμος, όπως πολύ καλά ξέρουν οι νέοι ηγεμόνες μας θα φέρει στη χώρα «την καθημερινή στέρηση, θα γίνει δάσκαλος της βίας και θα ερεθίσει τα πνεύματα του πλήθους»[6]
Και βέβαια ουδένα ενδιαφέρον έχουν από την πλευρά τους για την φιλία του ελληνικού λαού, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η επίδειξη της ισχύος τους « δεν μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας, όσο η φιλία σας, που θα ερμηνευόταν σαν τεκμήριο αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας είναι, για όσους εξουσιάζουμε, απόδειξη της δύναμής μας»[7]
Τώρα αν περιμένουμε εύκολα να σταματήσει το μνημόνιο και να λήξει αυτός ο πόλεμος, είναι λίγο δύσκολο γιατί οι τροϊκανοί δεν θέλουν να σταματήσουν τα μνημόνια, απλά γιατί έχουν στο νου τους, ότι οι Έλληνες «πριν να επαναστατήσουν, θέλουν να τους προλαμβάνουν, ώστε να μην τους περνάει καν η ιδέα ότι μπορούν να το επιχειρήσουν»[8]
Σε αυτόν τον πόλεμο εναντίον του λαού μας, σαφώς και τίποτα δεν έχει κριθεί. Μπορεί οι τροϊκανοί, τα τέσσερα αυτά δραματικά χρόνια να προσπάθησαν να υποδουλώσουν το παρών και το μέλλον μας, με σκληρό φόρο δυστυχίας, αλλά «τα του πολέμου είναι άδηλα»[9] και όσο γίνεται μακρύτερος, τόσο η έκβασή του καταντάει να εξαρτάται από τυχαία περιστατικά.[10]
Ο μεγάλος ιστορικός μας, εκεί από το μακρινό παρελθόν στέλνει τις κλασικές παρακαταθήκες μας για το πώς να αντιμετωπίσουμε τον νέο εχθρό μας, που επιβουλεύεται τη χώρα μας.
Για να γίνει ανάσχεση αυτής της καταστροφής, ο νέος αυτός επιβουλεύς σαφώς και δεν πρόκειται να σταματήσει τη βάρβαρη επέλαση προς τη χώρα μας, γιατί «είναι στη φύση του ανθρώπου να εξουσιάζει όσους δεν αντιστέκονται»[11]
Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει αν, θύματα της επιβουλής, των νέων δυναστών της πατρίδας μας, και «για να σωθούμε επιδιώξουμε συμμαχίες όχι μόνο με Έλληνες, αλλά και με βάρβαρους [12]»
Η πολύπλευρη αυτή κρίση έχει πλήξει τον καθένα προσωπικά λίγο ή πολύ. Η αντίδραση και η αντίσταση όμως πρέπει να είναι συνολική του λαού μας, συναίσθηση η οποία θα αποκρούσει συνολικά την περαιτέρω εξαθλίωση-υποθήκευση της πατρίδας μας: «Αν έχομε όμως φρόνηση θ αποκρούουμε κάθε φορά, όλοι μαζί τους ξένους που έρχονται να μας επιτεθούν, αν καταλάβομε ότι η συμφορά που παθαίνει ο καθένας μας χωριστά είναι κίνδυνος για όλους»[13]
———————————————————-
[1] Θουκυδίδη Ιστορία Γ 82
[2] Θουκυδίδη Ιστορία Ε 89
[3] Θουκυδίδη Ιστορία Ζ 85
[4] Θουκυδίδη Ιστορία Δ 59
[5] Θουκυδίδη Ιστορία Γ 37-39
[6] Θουκυδίδη Ιστορία Γ 82
[7] Θουκυδίδη Ιστορία Ε 84 -116
[8] Θουκυδίδη Ιστορία Γ 46
[9] Θουκυδίδη Ιστορία Β 11
[10] Θουκυδίδη Ιστορία Α 78
[11] Θουκυδίδη Ιστορία Δ 61
[12] Θουκυδίδη Ιστορία Α 82
[13] Θουκυδίδη Ιστορία Δ 59 -64
“Τα χωρία του Θουκυδίδη προέρχονται από το βιβλίο του Αθανάσιου Πλατιά “Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγική στον Θουκυδίδη” εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter