Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Κάθε φορά που νομίζεις πως ως κράτος και ως κοινωνία έχουμε πιάσει πάτο, έρχεται η ίδια η Πατρίδα με τις υπηρεσίες και τους “μηχανισμούς” της να σε πείσουν για το αντίθετο: Πως υπάρχει και …πιο κάτω. Πως ακόμα “δεν τα έχουμε δει όλα”, πως δεν ακόμα έχουμε αγγίξει τα όρια του αίσχους και της ντροπής!
Πως αλήθεια να περιγράψει κανείς την αδιαφορία, την αναλγησία και την προκλητική περιφρόνηση της χώρας απέναντι στους τελευταίους Έλληνες που στάθηκαν απέναντι στον Αττίλα και στις τουρκικές ορδές που από το “μαύρο” καλοκαίρι του 1974 μέχρι και σήμερα μαγαρίζουν το 38% της Κύπρου, ενώ υπάρχουν πρόθυμοι ηλίθιοι και στο μαρτυρικό νησί και στην Μητροπολιτική Ελλάδα που μιλούν για προσέγγιση, Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και για …Χάγη.
Η ανάρτηση στο facebook του Βετεράνου ΕΛΔΥΚάριου, του Λοχία του 4ου Λόχου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου Βαγγέλη Μπραουδάκη, που μαζί με τους συμπολεμιστές του κράτησαν τις σύγχρονες Θερμοπύλες του Ελληνισμού, στην επική μάχη του Στρατοπέδου (14 -16 Αυγούστου 1974) και βγήκαν ζωντανοί από την κόλαση, δεν αφήνει κανένα περιθώριο “παρερμηνιών”, “αστοχίας”, “παρεξήγησης” ή οποιασδήποτε άλλης δικαιολογίας ψελλίσουν οι “αρμόδιοι” ως απάντηση στα όσα συγκλονιστικά καταγγέλλονται.
Είναι απλά (άλλη) μια απόδειξη πως η σαπίλα έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι.
Τι ακριβώς έχει συμβεί; Πολύ απλά, το “ευχαριστώ” της Πολιτείας, σε ένα άξιο τέκνο της που όταν χρειάστηκε στάθηκε απέναντι στον Τούρκο (τον ίδιο που …δεν απειλεί την κα Μπακογιάννη, δεν ενοχλεί τον κ. Παπανδρέου, εξιτάρει τον κ. Καιρίδη, γεμίζει ενοχές περί μονοφαγίας τον κ. Κοτζιά αλλά και τους …νεοκυπραίους) είναι 200 ευρώ μέσω ΚΕΑ ενώ η υπηρεσία που ασχολήθηκε με την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη και αν την δικαιούται (είναι άνεργος και με σοβαρό πρόβλημα υγείας) είναι το …Παράρτημα Ρομά (!) της Διεύθυνσης Κοινωνικής Προστασίας του Δήμου Χανίων.
Συγκεκριμένα, ο κ. Μπραουδάκης, ανέφερε χαρακτηριστικά:
“Όταν το 1974 στην Κύπρο με κάλεσε η Πατρίδα στο υπέρτατο καθήκον, έδωσα και την ψυχή μου. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του Λόχου μου (4ος Λόχος της ΕΛ.ΔΥ.Κ.), λαμβάνοντας υπ’όψιν την προσφορά μου και την ανδρεία που επέδειξα στις μάχες, με πρότειναν για Αριστείο Ανδρείας. Όπως σας έχω πει και παλιότερα, τις εισηγήσεις της ΕΛ.ΔΥ.Κ. για να τιμηθούν μέλη της, ο μικρόψυχος, για να μην τον στολίσω και με άλλα κοσμητικά επίθετα, Αβέρωφ τα έθεσε στο αρχείο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου του 1974, δεν περίμενα ποτέ να ζήσω αυτά που έζησα μέχρι σήμερα.
Το 2015 πέθανε ο εργοδότης μου, και έμεινα άνεργος. Λόγο των σοβαρών προβλημάτων της υγείας μου, η καρδιά μου από το 2002 λειτουργεί με δύο στεφανιαίες αρτηρίες, δεν βρήκα κάποια ήπια δουλειά με αποτέλεσμα να μείνω άνεργος και τα τελευταία 2 χρόνια ζω με το ΚΕΑ, 200 € τον μήνα. Το πώς ζω μόνο εγώ το ξέρω.
Πρίν περίπου ένα μήνα η γιατρός στο ΙΚΑ, γράφοντας μου τα φάρμακα, μου είπε κύριε Μπραουδάκη το ξέρετε ότι είστε ανασφάλιστος;
Όταν πήγα στο σπίτι και έριξα μια ματιά στα έγγραφα που μου είχαν δώσει, είδα ότι όντος είχε λήξη η περιοδος κατά την οποία μου παρείχαν δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη.
Την άλλη μέρα που ξαναπήγα μου είπαν ότι, εφόσον έχετε κάνει αίτηση συνταξιοδότησης, δεν δικαιούστε από εμάς αυτήν την παροχή.
Ρίχνοντας όμως μια ποιό προσεκτική ματιά στο έγγραφο είδα για πρώτη φορά ότι με είχαν κατατάξει στην κατηγορία των Ρομά (Γύφτων).
Αυτό πάει πολύ.
Εάν το είχα δει όταν μου το έδωσαν, θα το έχωνα στο στόμα αυτού-ης που μου το έδωσε για να το φάει.
Δεν ντρέπεστε λίγο ρε καθίκια, από πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο του δημοσίου;
Εύχομαι ολόψυχα να γίνει πόλεμος και να χυθούν ποτάμια αίματος για να καταλάβουν ορισμένοι τι τραβήξαμε στην Κύπρο το ’74.
Δυστυχώς είμαι μεγάλος και δεν μπορώ να φύγω από αυτό το μπουρδέλο που λέγετε Ελλάδα”.
Και παρέθεσε τα παρακάτω έγγραφα:
Η Πολιτεία (ότι έχει απομείνει δηλαδή) οφείλει τον ελάχιστο σεβασμό σε όλους Αυτούς. Έστω και αργά, έστω και τώρα:
– Στους Βετεράνους που έζησαν την κόλαση της εισβολής και που κατάφεραν να επιζήσουν, να σταθούν όρθιοι και να παλεύουν μέχρι σήμερα για τα αυτονόητα.
-Στους ανθρώπους που γύρισαν μεν, αλλά που κατέληξαν στα ψυχιατρεία και στις κλινικές, που κουβαλούν στα μυαλό και στο σώμα τους τα απομεινάρια του πολέμου.
-Στους αγνοουμένους – αγνοηθέντες.
-Σε όλα αυτά τα νεαρά παιδιά που η Κυπριακή Τραγωδία στάθηκε η αιτία για να ανεβαίνουν 46 ολόκληρα χρόνια ένα (μοναχικό πολλές φορές) Γολγοθά, με το ίδιο το κράτος πότε σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου και πότε σε ρόλο αληθινού σταυρωτή…