Γράφει ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης
Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: «Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!. Νίκος Καζαντζάκης.
95 χρόνια συμπληρώθηκαν, πριν λίγες μέρες, από τη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξενμπουργκ. Στις 15 Γενάρη του 1919 οι ηγέτες του κινήματος του «Σπάρτακου» συνελήφθηκαν και, λίγο πριν οδηγηθούν στη φυλακή, δολοφονήθηκαν άνανδρα, βάρβαρα και παράνομα από τα Freikorps, που λειτούργησαν ως πολιορκητικός κριός και προλείαναν το έδαφος για την επικράτηση των ναζί. Είχε μεσολαβήσει η αποτυχημένη εξέγερση του Γενάρη του 1919, παρά τις οδηγίες της Ρόζας. Η Ρόζα, σπουδαία διανοούμενη και αγωνίστρια, απετέλεσε εμβληματική φυσιογνωμία του πολιτικού και κοινωνικού αγώνα για μία άλλη, σοσιαλιστική, κοινωνία με ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα. Όπως η ίδια έγραφε: «ελευθερία χωρίς ισότητα είναι εκμετάλλευση. Ισότητα χωρίς ελευθερία είναι καταπίεση. Η αλληλεγγύη είναι η κοινή ρίζα της ελευθερίας και της ισότητας».
Από μια άποψη η Ρόζα ήταν τυχερή: αυτός ο γλυκός άνθρωπος, η σπάνιας ποιότητας διανοούμενη, η ασυμβίβαστη υπέρμαχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και η ανιδιοτελής μαχήτρια των πανανθρώπινων αξιών δεν πρόλαβε να ζήσει την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και, μαζί του, την επικράτηση των πιο σκοταδιστικών, βίαιων, απάνθρωπων και εφιαλτικών ιδεών και πρακτικών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ίσως, βέβαια, αν ζούσε, τα πράγματα να είχαν πάρει άλλη τροπή (τόσο σπουδαία ήταν!) αλλά σε κάθε περίπτωση ο θάνατός της ήταν ένας προάγγελος της κατεύθυνσης που είχε ήδη πάρει η Γερμανία: όπως γράφει ο Σεμπάστιαν Χάφνερ[1], όσο μεγάλωνε η επιρροή των ναζί ο αέρας γινόταν όλο και πιο αποπνικτικός, η χαρά της ζωής, η κατανόηση, η καλή προαίρεση, η γενναιοψυχία, ο διάλογος, έδιναν τη θέση τους στην προπαγάνδα, την αντισημιτική και αντικομουνιστική υστερία, το διάχυτο φόβο, την αδίστακτη βία, την απειλητική μυρωδιά του αίματος.
Τι είναι αυτό, όμως, που συνδέει τη Ρόζα με το Ολοκαύτωμα της Βιάννου; Στις 17 Γενάρη 1919, 48 ώρες μετά την άνανδρη, βάρβαρη και εν ψυχρώ δολοφονία της Ρόζας Λούξενμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, οι εφημερίδες του Βερολίνου φιλοξενούσαν την επίσημη εκδοχή του γερμανικού κράτους σύμφωνα με την οποία οι δύο επαναστάτες «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν». Όπως σημειώνει ο Χάφνερ, η μέθοδος αυτή αποτελούσε συνήθη πρακτική για την εκκαθάριση πολιτικών αντιπάλων «ανατολικά του Ρήνου».
Η παρατήρηση αυτή του Χάφνερ έφερε στο μυαλό μου το τηλεγράφημα της Βέρμαχτ, το οποίο απεστάλη στις 4.00 τα χαράματα της 15ης Σεπτεμβρίου 1943, αμέσως μετά την πρώτη ημέρα της σφαγής της Βιάννου και μας το εμπιστεύθηκε ο σπουδαίος ιστορικός και συναγωνιστής από τη Γερμανία Δρ Μάρτιν Ζέκεντορφ. Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι οι 401 αθώοι συγγενείς, συγχωριανοί και συνεπαρχιώτες μας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ και με σαδιστική μεθοδικότητα ανά ομάδες, «εν πλήρη τάξη», η επίσημη γερμανική αναφορά ισχυρίζεται ότι «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν»! Η μεθόδευση αυτή αποκαλύπτει την πάγια πρακτική των ναζί να αποστέλλουν ψευδείς, χαλκευμένες αναφορές, προκειμένου να αποκτήσουν άλλοθι ή ελαφρυντικά για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους ενώπιον των δικαστηρίων ή της Ιστορίας. Μία πρακτική όμως που έρχεται από το 1919...
Η χώρα μας πλήρωσε βαρύτατο τίμημα από τη γερμανική κατοχή: η Βιάννος και όλη η χώρα βυθίστηκαν στο πένθος, ορφάνεψαν, ρήμαξαν. Κατά το μεγάλο Μανόλη Γλέζο «όλη η Ελλάδα έγινε Ολοκαύτωμα». Δικαίως πολλοί έγκριτοι οικονομολόγοι και ιστορικοί θεωρούν ότι η ρίζα του σημερινού δράματος που βιώνει η χώρα μας βρίσκονται στην Κατοχή. Όμως ο λαός μας δεν τρέφει μίσος για τους Γερμανούς. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Γκερντ Χέλερ, ανταποκριτή της εφημερίδας Frankfurter Rundschau στην Αθήνα: «λίγοι λαοί της Ευρώπης υπέφεραν από τη Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλληνες. Όμως οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που, μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας, έτειναν χείρα φιλίας προς τους Γερμανούς». Αντί όμως για αναγνώριση και ανταπόδοση της φιλίας μας, για μία ακόμη φορά το γερμανικό κράτος μας αντιμετώπισε με περιφρόνηση, σκληρότητα και αδιαλλαξία.
Το «τραύμα της Βιάννου»[2], το τραύμα της Ελλάδας, δεν θα κλείσει αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη και αποζημίωση. Οι συναγωνιστές μας από τη Γερμανία, ο Μάρτιν Κρίγκνελ, η Γκάμπι Χάινεκε, ο Λαρς Ράισμαν της ομάδας «ΑΚ Δίστομο από το Αμβούργο», οι καθηγητές Κριστόφ Σμινκ Γουσταύους, Μάρτιν Ζέκεντορφ, Νόρμαν Πεχ, οι φίλοι μας από το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke)[3] και πολλοί ακόμη δημοκράτες δεν θα σταματήσουν να αγωνίζονται μαζί μας, πιέζοντας για την καταβολή των αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Διότι, ακριβώς επειδή αγαπούν την πατρίδα τους, την θέλουν με εκκαθαρισμένες τις υποχρεώσεις της, οριστικά απαλλαγμένη από το ναζισμό, λυτρωμένη από το παρελθόν της. Εμείς, έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε κάτι λιγότερο απ' αυτό;
Και για μας, και για τους Γερμανούς δημοκράτες, είναι κοινός ο αγώνας για την συντριβή του ναζισμού και την καταβολή των αποζημιώσεων: αγώνας εθνικός, ευρωπαϊκός, οικουμενικός!
Όπως θα έλεγε και η Ρόζα: «σπίτι μου είναι όλος ο κόσμος, όπου υπάρχουν σύννεφα και πουλιά και δάκρυα ανθρώπων.».
-----------------------------------------------------------------------
[1] Το υπέροχο βιβλίο του «αψηφώντας τον Χίτλερ» περιγράφει με την οπτική ενός νέου Γερμανού την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν το Χίτλερ στην εξουσία, πώς δηλαδή ο ναζισμός έγινε κυρίαρχη ιδεολογία στη Γερμανία και πώς κατέλυσε το Σύνταγμα, κάθε έννοια δημοκρατίας και κράτους δικαίου, αλλοτριώνοντας παράλληλα τους ανθρώπους.
[2] Σύμφωνα με την γλαφυρή έκφραση της Καθηγήτριας Πέπης Ρηγοπούλου κατά την ομιλία της στο πρόσφατο εξαιρετικά επιτυχημένο συνέδριο της Βιάννου (13-15.9.2013)
[3] Με χαρά μάθαμε, μόλις, ότι το προεδρείο του Die Linke με ομόφωνη απόφασή του, επιβεβαίωσε την πάγια θέση του ότι η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να ζητεί αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διορθώνοντας το επιπόλαιο σφάλμα του συμπροέδρου του Ρίξινγκερ. Καθόλου τυχαία, το επιστημονικό ινστιτούτο του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία φέρει το όνομα «Ρόζα Λούξενμπουργκ»
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Παγκόσμιο θέμα, μέσω της πρώτης σελίδας της κυριακάτικης έκδοσης της κορυφαίας αμερικανικής εφημερίδας New York Times, γίνονται σήμερα οι ελληνικές διεκδικήσεις των γερμανικών αποζημιώσεων για τις σφαγές αμάχων και τις καταστροφές, που διέπραξαν στην Ελλάδα τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής αλλά και το αναγκαστικό δάνειο, το οποίο ουδέποτε επέστρεψαν.
Όσο οι Γερμανοί πιέζουν με μέτρα λιτότητας, τόσο οι Έλληνες διεκδικούν τις γερμανικές αποζημιώσεις, είναι ο τίτλος του εκτενούς ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Suzanne Daley και αποτυπώνει τη σημερινή διάσταση του θέματος, με αφορμή τα σκληρά οικονομικά μέτρα, που, πρωτοστατούντος του Βερολίνου, επιβάλει στον ελληνικό λαό η τρόικα των δανειστών. Αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα:
Ο κ. Συγγελάκης, ο οποίος ήταν 7 χρονών τότε (το 1943, όταν οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον πατέρα του), εξακολουθεί να επιζητά αποκατάσταση. Και με την επιδίωξη αποζημιώσεων από τη Γερμανία εκφράζει ένα διογκούμενο κίνημα, το οποίο τροφοδοτείται όχι μόνο από τις ιστορικές αναφορές αλλά και από την βαθιά δυσαρέσκεια μεταξύ των συμπατριωτών του για τη σημερινή ισχύ της Γερμανίας να επιβάλλει λιτότητα στην δημοσιονομικά μειονεκτούσα ελληνική κυβέρνηση.
Σε άλλο σημείο, κάνοντας ειδική αναφορά στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου με τους 401 νεκρούς το μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, στις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι ναζί στο Δίστομο, αλλά και στην οικονομική αφαίμαξη, που υπέστη η Ελλάδα επισημαίνει: Οι ειδικοί λένε ότι η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα ήταν βάναυση. Η Γερμανία προέβαινε σε επίταξη των τροφίμων από την Ελλάδα ακόμη και όταν οι Έλληνες λιμοκτονούσαν. Μέχρι το τέλος του πολέμου, περίπου 300.000 πέθαναν από την πείνα.
Ειδική αναφορά κάνει και στην δικαστική διεκδίκηση του Διστόμου και τον Γιάννη Σταμούλη, που κέρδισε δικαστική απόφαση, η οποία επιδίκασε τριάντα οκτώ εκατομμύρια δολάρια στα θύματα του Διστόμου.
Το ρεπορτάζ, που έγινε ζωντανά κατά την διάρκεια του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα και τις γερμανικές αποζημιώσεις στην Βιάννο Ηρακλείου Κρήτης (13-15.9.2013), περιλαμβάνει δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου, της δικηγόρου Χριστίνας Σταμούλη (που χειρίζεται την υπόθεση Διστόμου) και του κ. Γιάννη Συγγελάκη, ο οποίος ήταν μικρό παιδί όταν οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον πατέρα του στον Αμιρά της Βιάννου.
Τότε μας εξόντωσαν με τα όπλα. Τώρα το κάνουν με τα οικονομικά μέτρα, είναι η φράση του τελευταίου και με αυτή ουσιαστικά κλείνει το ρεπορτάζ, που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα των Νew York Times.
Όλο το ρεπορτάζ, που σίγουρα θα ενοχλήσει τους Γερμανούς, διαβάστε το εδώ:
http://www.nytimes.com/2013/10/06/world/europe/as-germans-push-austerity-greeks-press-back.html?pagewanted=1
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του 2oυ Πανελλήνιου Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις στο Δήμο της Βιάννου, με τη συμμετοχή του Μανόλη Γλέζου και των τριών προέδρων των Πανελλήνιων Αντιστασιακών Οργανώσεων Στέλιου Ζαμάνου, Βασίλη Μπρακατσούλα και Χρήστου Τζιντζιλώνη, ειδικών επιστημόνων, αντιστασιακών και επιζώντων του Ολοκαυτώματος της Βιάννου, εκπροσώπων των Ενώσεων Θυμάτων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απ' όλη την Ελλάδα και πλήθους κόσμου.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η παρουσία διακεκριμένων ομιλητών από τη Γερμανία και συγκεκριμένα του Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης Christophe Schminck-Gustavus, του δικηγόρου και συντονιστή της Ομάδας ΑΚ Δίστομο από το Αμβούργο Martin Κriegnel, του δικηγόρου Joakim Lau, που μαζί με τον αείμνηστο Ιωάννη Σταμούλη, πέτυχαν ιστορικές αποφάσεις στα δικαστήρια της Ιταλίας κ.α. Η παρουσία τους δυναμώνει και διεθνοποιεί περαιτέρω τον αγώνα μας. Και τις τρεις ημέρες του συνεδρίου και της τελετής μνήμης, με τις οποίες ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, παρακολούθησε επίσης η διάσημη δημοσιογράφος Suzanne Dalye των Νew York Times μαζί με συνεργάτες της, καθώς και πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι, στοιχείο που φανερώνει τη σημασία του Συνεδρίου.
Τον τόνο του Συνεδρίου έδωσε ο Μανόλης Γλέζος, ο οποίος αναρωτήθηκε αν η αδιάλλακτη και επιλεκτικά δυσμενής στάση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας οφείλεται στο ότι η Γερμανία μας εκδικείται για τη γενναία Αντίσταση του ελληνικού λαού, που κατέρριψε και το μύθο του αήττητου Χίτλερ και Ελλάδα συνέβαλε στη συντριβή του Άξονα. Είπε χαρακτηριστικά: Μήπως το κάνουν γιατί εδώ ηττήθηκε η ναζιστική μηχανή; Μήπως γιατί βοηθήσαμε να είναι ελεύθερη σήμερα η Γερμανία;. Χαρακτήρισε ως μεγάλη αδικία το γεγονός ότι η Γερμανία επί τόσα χρόνια έχει αποφύγει να καταβάλλει τις αποζημιώσεις, προβάλλοντας κάθε είδους πρόσχημα και τόνισε ότι ο αγώνας διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών εισέρχεται σε μία νέα φάση και το Συνέδριο της Βιάννου, με τους σημαντικούς Έλληνες, Γερμανούς και Ιταλούς ομιλητές θα βοηθήσει αποφασιστικά στην περαιτέρω ανάδειξη και διεθνοποίηση του θέματος.
Κατοχικό δάνειο
Σε σχέση με το κατοχικό δάνειο, που βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα ο Δημοσθένης Κούκουνας σημείωσε κατά την παρουσίασή του στο Συνέδριο:
Η ύπαρξη των κατοχικών δανείων ως γερμανικής οφειλής προς την Ελλάδα δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση. Ακόμη και την τελευταία ημέρα που έφευγαν οι Γερμανοί ο επιτετραμμένος φον Γκραίβενιτς επέδωσε στον κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη έγγραφο που αναγνώριζε την οφειλή. Αλλά και το επίσημο γερμανικό κράτος έκτοτε ουδέποτε αρνήθηκε την υπόσταση της οφειλής του, με τελευταία επιβεβαίωσή της τον περασμένο Ιούλιο από αυτόν ακόμη τον Σόιμπλε στην Αθήνα. Όποιος μελετήσει τα εσωτερικά έγγραφα των γερμανικών υπηρεσιών, που δημοσιεύονται στο τελευταίο βιβλίο μου για την κατοχική οικονομία, αντιλαμβάνεται πλήρως την υπόσταση των κατοχικών δανείων. Το θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι οι τότε χιτλερικοί αρμόδιοι, που αναγνώριζαν ανεπιφύλακτα την οφειλή, ήταν πολύ εντιμότεροι από όσους σημερινούς Γερμανούς πολιτικούς την αρνούνται ως κοινοί απατεώνες....
Ο Καθηγητής και πρώην Υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης στην ομιλία του τόνισε, μεταξύ άλλων τα εξής:
Η απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου στηρίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία, η ύπαρξη των οποίων έχει αναγνωριστεί στο παρελθόν από την ίδια τη Γερμανία. Έχω προτείνει στο βιβλίο μου μία ολοκληρωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μέθοδο εκτίμησης του ύψους της οφειλής. Ωστόσο το σημαντικό είναι ότι η ελληνική απαίτηση βασίζεται σε στέρεα νομικά, οικονομικά και πολιτικά επιχειρήματα και η διευθέτηση του θέματος με αμοιβαία αποδεκτό τρόπο θα αποβεί προς όφελος όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Γερμανίας.
Ο Στέλιος Ζαμάνος, Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αγωνιστών Εαμικής Εθνικής Αντίστασης και ταμίας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών παρουσίασε τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδας του 2010, σύμφωνα με τα οποία (και τις ανάλογες αναγωγές) προσδιορίστηκε το ύψος της οφειλής των επανορθώσεων σε 108,43 δις ευρώ και του κατοχικού δανείου σε 54 δις ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την επομένη του Συνεδρίου ο Γερμανός Πρεσβευτής κ. Βόλφγκανγκ Ντολτ επισκέφθηκε το νομό μας και συναντήθηκε με τον Δήμαρχο Ηρακλείου, ο οποίος, όπως μεταδίδουν τα ΜΜΕ, του έθεσε ρητώς το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.
Το ψήφισμα
Το 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, που πραγματοποιήθηκε στο μαρτυρικό Δήμο Βιάννου της Κρήτης, την Παρασκευή 13 και το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013, ΟΜΟΦΩΝΑ:
Διακηρύσσει
Την βούληση να συνεχίσουμε τον αγώνα, όλα τα θύματα των Ολοκαυτωμάτων, για την αποκατάσταση της αδικίας που έχει διαπραχθεί σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Απαιτούμε, δεν επαιτούμε
Την αποκατάσταση της αδικίας που έχει διαπραχθεί σε βάρος του Ελληνικού λαού
Αξιώνουμε
Από τη σημερινή κυβέρνηση και όποια τη διαδεχθεί να διεκδικήσει επιτέλους όσα δικαιούνται τα θύματα του Γ' Ράιχ στην Ελλάδα. Θέλουμε κι επιδιώκουμε τη φιλία ανάμεσα στους Λαούς της Γερμανίας και της Ελλάδας, η οποία όμως πρέπει να εδραιώνεται σε κανόνες ισοτιμίας, αμοιβαίου σεβασμού και δικαίου.
Απαιτούμε
Από την κυβέρνηση της Γερμανίας να εξοφλήσει όσα οφείλει στην Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό.
Διατρανώνουμε
Ότι τα εγκλήματα πολέμου κατά της ειρήνης και κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται.
Δεσμευόμαστε
Ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα, με όλες μας τις δυνάμεις, μέχρι την δικαίωση!
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Τον μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, οι Γερμανοί εκτέλεσαν στα χωρία της (τότε) επαρχίας Βιάννου και της ανατολικής Ιεράπετρας 401 κρητικούς. Για τρεις ημέρες, από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου, τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής προχώρησαν σε απίστευτες ωμότητες, εκτελώντας, σφαγιάζοντας και βασανίζοντας όποιον άντρα της περιοχής έπεφτε στα χέρια τους, ανεξαρτήτου ηλικίας... Από 8 μηνών, μέσα στην κοιλιά της μάνας του το μικρότερο θύμα, μέχρι 96 ετών το μεγαλύτερο!
Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο ολοκαύτωμα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με 10 κατεστραμμένα χωριά και περίπου 1.000 σπίτια να ισοπεδώνονται...
Οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για τις γερμανικές απώλειες κατά τις διάρκεια των μαχών στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και του σαμποτάζ του αεροδρομίου του Καστελίου που είχε προηγηθεί, των δραματικών γεγονότων που σημάδεψαν για πάντα την περιοχή. Κι όμως, λίγες εβδομάδες νωρίτερα, Γερμανοί στρατιωτικοί είχαν βρεθεί στη Βιάννο και με τις φωτογραφικές τους μηχανές αποθανάτισαν την καθημερινότητα των Βιαννιτών, των ανθρώπων δηλαδή που σε λίγο καιρό θα αφάνιζαν.
Οι φωτογραφίες που σας παρουσιάζει το defenceline.gr, μας παραχωρήθηκαν από τον Γερμανό καθηγητή Ιστορίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, Christophe Schminck - Gustavus.
Ο καθηγητής, με την πολύχρονη έρευνά του συνέβαλε στην τεκμηρίωση και ανάδειξη του Ολοκαυτώματος στις Λυγκιάδες Ιωαννίνων, τους Ασπραγγέλους Ζαγορίου και γενικά στην 'Ηπειρο, ενώ είναι ένθερμος υποστηρικτής του ελληνικού αιτήματος για την δικαίωση των θυμάτων του ναζισμού.
Στις φωτογραφίες, οι οποίες ελήφθησαν στη Βιάννο τον Ιούλιο του 1943, διακρίνονται Γερμανοί αξιωματικοί να προχωρούν με προσοχή μέσα στα στενά σοκάκια του χωριού, ενώ οι κάτοικοι τους κοιτούν μάλλον με περιέργεια. Που να ήξεραν τι θα επακολουθούσε...
Μάλιστα, οι φωτογραφίες της εποχής, έχουν μοναδική αξία καθώς καταγράφουν την εικόνα του χωριού λίγο πριν την καταστροφή, δίνοντας στον μελετητή πολύτιμες πληροφορίες για την ζωή των Βιαννιτών την περίοδο της κατοχής και λίγο πριν το Ολοκαύτωμα. Παράλληλα, είναι και οι τελευταίες φωτογραφίες πολλών εκ των θυμάτων των Γερμανών.
Η περιοχή, φέρει ακόμα τα σημάδια της σφαγής, αν και έχουν περάσει 75 χρόνια. Οι εικόνες της φρίκης παραμένουν ζωντανές, για τους ελάχιστους πια εν ζωή κατοίκους που έζησαν εκείνες τις μαρτυρικές ώρες, αλλά και για τους απογόνους τους που φροντίζουν να κρατούν ζωντανές τις μνήμες του Ολοκαυτώματος.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Δύο πυρκαγιές επιχειρεί να σβήσει αυτήν την ώρα η Πυροσβεστική Υπηρεσία στην Κρήτη αφού φωτιά εκδηλώθηκε λίγο μετά τη μία το μεσημέρι και στην Βιάννο και συγκεκριμένα ανάμεσα στις περιοχές Ψαρή Φοράδα και Πεύκο. Για την κατάσβεση της πυρκαγιάς επιχειρούν 2 πυροσβεστικά οχήματα, ένα από τη Βιάννο και ένα από την Ιεράπετρα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες αναμένονται ενισχύσεις από δύο ακόμα πυροσβεστικά οχήματα.
Η φωτιά σύμφωνα με τις πληροφορίες καίει χορτολιβαδική έκταση.
Να σημειωθεί ότι φωτιά σε εξέλιξη βρίσκεται και στην περιοχή της Κνωσσού λίγο μετά το Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου. Για την κατάσβεση της επιχειρούν 4 πυροσβεστικά οχήματα με 8 άνδρες.
