Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι δύο πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας, ο Σμηναγός (Ι) Παναγιώτης Λάσκαρης και ο Σμηναγός (Ι) Αθανάσιος Ζάγκας ξεκινούν για το τελευταίο τους ταξίδι… Η Ελληνική Γη δέχεται στα σπλάχνα της δύο -ακόμα- άξια τέκνα της.
Δυο παλικάρια που έπεσαν στο καθήκον, τυλιγμένα με την γαλανόλευκη που για χρόνια υπερασπίστηκαν. Στο Αιγαίο, σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και στο εξωτερικό. Πότε από τη μητρική τους βάση, την 111 Πτέρυγα Μάχης, πότε από το δωμάτιο των Readiness στα αεροδρόμια επιφυλακής, πότε από αεροδρόμια άλλων χωρών, οι δύο Αεροπόροι μας πήραν του Χάρου το φιλί μεσ’ το αεροπλάνο (τους) και πέρασαν στην αιωνιότητα.
Εκεί, στο Τάγμα των αγγέλων που ανήκουν πλέον, θα βρουν συναδέλφους και φίλους. Θα μοιραστούν παλιές ιστορίες, κοινά βιώματα και κοινές αγωνίες. Θα συνεχίσουν στο αόρατο νήμα που συνδέει όλους τους αεροπόρους που έπεσαν στο καθήκον και το οποίο υφαίνει την λαμπρή ιστορία της Αεροπορίας μας.
Από τον πρώτο νεκρό Έλληνα Αεροπόρο τον Αλέξανδρο Καραμανλάκη το 1912, μέχρι τους Σμηναγούς Παναγιώτη Λάσκαρη και Αθανάσιο Ζάγκα, το θαυμαστό Όπλο των αιθέρων μετρά αγώνες που κερδήθηκαν με ιδρώτα και με (πολύ) αίμα.
Στο πλευρό τους και οι τεχνικοί, οι ακούραστοι σύντροφοι στις πίστες των αεροσκαφών και στα υπόστεγα συντήρησης. Ποιος δεν λυγίζει βλέποντας τους τεχνικούς της 341 Μοίρας να σηκώνουν το φέρετρο με τη γαλανόλευκη; Ποιος δεν κλίνει ευλαβικά το γόνυ μπροστά στις θυσίες αυτών των ανθρώπων;
Οι Αεροπόροι -λοιπόν- δεν πεθαίνουν… Απλά φεύγουν χωρίς να ξαναγυρίσουν, όπως λέει και ένα παλιό σερβικό ρητό!
Η μνήμη τους μένει ζωντανή και η θυσία τους φωτεινός φάρος για όλους μας…
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter